De reis van de jongerencoach

Als jongerencoach ben ik een medereiziger in het land van mijn cliënt.

Ik wandel naast hem, net een stapje achter, zodat we hetzelfde uitzicht delen.

Omdat ik te gast ben, mag hij me rondleiden: hij toont me zijn gewoonten, gedachten en gevoelens — de wegen, huizen en landsgrenzen van zijn innerlijke wereld.

Ik verwonder me over wat ik zie. Soms is het vruchtbaar en rijk, soms dor en kwetsbaar. Ik stel vragen, luister, en leer.

Elke bladzijde die hij met mij deelt, is als een kaart in een persoonlijke atlas: uniek, waardevol, en vol betekenis.

Als gast volg ik zijn tempo. Waar het landschap hobbelig wordt, beweeg ik voorzichtig mee.

Soms nodig ik uit tot verandering: een nieuwe weg, een frisse kleur, het opruimen van oud zeer.

En als hij dat wil, vertel ik over andere landen die ik heb bezocht — over manieren van bouwen, herstellen, groeien.

Wanneer onze reis ten einde loopt, neem ik afscheid met respect.

Ik kijk nog één keer mee naar het uitzicht van dit moment, en laat de keuze aan hem: blijft het zoals het is, of komen er nieuwe elementen bij?

Elke ontmoeting verrijkt me.

Want hoe bijzonder is het om als coach telkens opnieuw uitgenodigd te worden in een onbekend land — en daar, met open blik, mee te mogen reizen.

Vrij naar Tea Adema, De reis van de kindercoach (https://teaadema.nl/2011/12/de-reis-van-de-kindercoach/)